Więcej informacji:
Dzięki Tobie możemy się rozwijać:
"Jest to kolejne i rozszerzone wznowienie publikacji profesora Marka Budajczaka, zajmującego się nie tylko praktyką edukacji domowej, ale również prowadzącego rzetelne badania naukowe na temat tej formy kształcenia. Ich wynikiem jest właśnie wspomniana książka, powstała na podstawie obszernej anglojęzycznej literatury przedmiotu, analizy prawa oświatowego kilku państw, jak i licznych kontaktów z rodzinami ED mieszkającymi w Polsce, jak również za granicą. Książka ta wprowadziła także i właścicielkę Wydawnictwa Iosephicum w cudowny świat edukacji domowej, powinna więc rozwiać wiele wątpliwości dotyczących tej sprawy. Myślę, że i dzisiaj będzie dobrze służyła wielu rodzinom."
Marek Budajczak
Edukacja domowa ... po latach
Możliwość wsparcia działań Instytutu Educatio Domestica: 73 8682 0004 0031 0066 2000 0010
Instytut Educatio Domestica
Edukacja oparta na domu i rodzinie obejmuje:
1. zobowiązanie ze strony rodziców do wychowania i wykształcenia swoich dzieci,
2. naukę, dla której dom rodzinny stanowi główną bazę i zaplecze, i która odbywa się pod nadzorem rodziców,
3. plan nauczania, który łatwo daje się dostosować do sytuacji i potrzeb,
4. nauczanie w domowym środowisku zamiast w instytucjonalnej klasie,
5. udział rodziny w życiu lokalnej wspólnoty,
6. korzystanie z ogólnodostępnych pomocy dydaktycznych.
www.sobieski.org.pl ("Historia, rozwój i filozofia edukacji domowej" str. 19)
Prof. Brian D. Ray
Czym jest edukacja domowa?
Prof. Marek E. Budajczak
Co to jest Edukacja Domowa?
Edukacja domowa to odmiana kształcenia, w której rodzice przejmują od czynników społecznych całkowitą za edukację odpowiedzialność, stając się w obrębie rodzinnego domu „nauczycielami” dla własnych dzieci. To klasyczne wyobrażenie jest oczywiście modyfikowane przez realia. I tak, w edukacji domowej biorą niekiedy udział osoby spoza małej rodziny, np. wynajęci nauczyciele, dokonuje się ona także i w innych przestrzeniach poza domem: w muzeach, ośrodkach kultury, siedzibach młodzieżowych organizacji, klubów sportowych, w miejscach kultu religijnego, itp. Wbrew pozorom, właśnie dzięki takim bogatszym kontaktom z członkami własnej rodziny oraz wybranymi ludźmi spoza niej, w istotniejszym niż dla „szkolnych” dzieci stopniu zachodzi intensywna socjalizacja.
Według badań, dzieci uczące się w domu są dobrze, konstruktywnie „uspołecznione”. Są też dzięki indywidualnemu podejściu bardziej aktywne w swojej nauce, stając się w niej coraz bardziej autonomicznymi badaczami świata, czynnie w nim uczestniczącymi. Także i tu wyniki naukowych badań potwierdzają pozytywne efekty tej formy edukacji, niezależne od poziomu wykształcenia rodziców i dysponowania przez nich uprawnieniami nauczycielskimi, podobnie jak niezależne od stopnia zamożności rodziny. Kariery edukacyjne i życiowe „absolwentów” domowego kształcenia są zdecydowanie pozytywne.
© 2016-2024 Fundacja INSTYTUT EDUCATIO DOMESTICA. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Wszelkie materiały (treści, teksty, zdjęcia itp.) przedstawione w obrębie domeny: www.edukacja-domowa-instytut.pl. są objęte prawem autorskim
i podlegają ochronie na mocy „Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych” z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz.U.2021.1062).
Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody autora jest zabronione.
Strona zrobiona w kreatorze stron internetowych WebWave
Szczecin, 2 - 3 czerwca 2017 r.
Konferencja „Edukacja domowa - teoria i praktyka”
W dniach 2-3 czerwca odbyła się w Szczecinie konferencja interdyscyplinarna, poświęcona edukacji domowej, którą zorganizowała Szczecińska Szkoła Wyższa Collegium Balticum.
Organizatorzy spotkania postawili sobie za cel „wymianę poglądów i doświadczeń oraz wspieranie budowy sieci kontaktów pomiędzy naukowcami i praktykami zainteresowanymi edukacją domową jako przedsięwzięciem podejmowanym przez rodzinę”. Prezentowane pierwszego dnia wystąpienia dotyczyły wyłącznie praktyki edukacji domowej. O swoich doświadczeniach z tą formą kształcenia opowiadały trzy rodziny, zajmujące się na co dzień edukacją domową.
Drugiego dnia konferencji zaprezentowano szerego referatów naukowych, dotyczących historycznych i prawnych uwarunkowań edukacji domowej, jej teoretycznych podstaw („Historyczne konteksty edukacji domowej”; „Edukacja domowa - system czy wyjątek”; „Edukacja domowa w aspekcie prawnym”; „Przed jakimi wyzwaniami edukacyjnymi stoją homeschoolersi?; „Spotkanie i dialog w edukacji domowej”; „Ku czemu zmierza edukacja? Filozoficzne i aksjologiczne podstawy edukacji domowej”).
Na konferencji nie zabrakło również urzędników oświatowych, pedagogów i psychologów, pracujących w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, czy wreszcie dyrektorów szkół („Obowiązek edukacyjny a nauczanie domowe w prawie oświatowym”; „ Co edukatorzy domowi powinni wiedzieć o rozwoju mózgu dziecka?”; „Opinia psychologiczno-pedagogiczna jako wymagany dokument jako wymagany dokument realizacji edukacji domowej”; „Odpowiedzialnośc rodziców w edukacji domowej”).
Tak rozumiana edukacja domowa jawi się jako nieodłączna część systemu szkolnego, ściśle podporządkowanego organom państwowej kontroli. W tym kontekście dzieci edukowane domowo zostają nie tylko obowiązkowo przypisane do szkoły ale wręcz do niej „przywiązane”, nie tyle z racji konieczności zdawania corocznych egzaminów sprawdzających, ale z racji coraz bogatszej oferty edukacyjnej poszczególnych szkół „przyjaznych” kształceniu domowemu w postaci warsztatów, zajęć dodatkowych dla dzieci a nawet opieki psycholoicznej i pedagogicznej w razie „problemów wychowawczych”. Tak oto szkoła partycypuje coraz bardziej i chętniej w kształceniu domowym dziecka, zastepując w tym zadaniu rodziców - edukatorów domowych. Tak rozumiana edukacja domowa nie tylko mocno opiera się na typowej szkole ale w pełni zaczyna ją przypominać.
Czy taka jest natomiast idea edukacji domowej? Czy owa idea zakłada tak mocne „wspieranie” rodziców przez szkołę z całym jej zapleczem edukacyjnym oraz dozorem psychologiczno-pedagogicznym? Okazuje się, że mimo chlubnych, wielowiekowych tradycji polskiego, klasycznego wychowania domowego, dzięki któremu kształcono z powodzeniem patriotyczne elity narodu, w dzisiejszych realiach edukacja domowa jest dobra i pożyteczna o tyle, o ile jest akceptowana i ściśle kontrolowana przez państwowych urzędników. Stanowiąc zaś dopełnienie powszechnie obowiązującego systemu edukacji, domowe wychowanie przestaje opierać się wyłącznie na „domu”, co pozbawia tę formę kształcenia wyjątkowego charakteru a wręcz wypacza jego ideę.
dr Paulina Dąbrosz-Drewnowska